收藏儿童、玩具、梦想/问候
艺术评论家
更新的家谱
当形式通过绘画重生时，艺术的内容已经发生了一些好的事情。每当被描绘的面孔直视太阳而没有困惑或被灼伤的恐惧时，整幅画就会向光移动，将生活中暗淡的一面带入乐观主义；并在两个维度中容纳通常人的思想无法容纳的东西，将小的提升为大的，将微不足道的提升为实质的，使梦想成为现实。
玛丽亚·帕帕菲利 (Maria Papaphili) 很自然地被教导了“良好绘画行为”的久经考验的方法，但她不允许她的艺术被拖入过早的浪费，坚持传统并依偎在一个公认的、长期的-有人居住，因此，用尽的空间确定性地领先。她的人物最初是作为一个故事的一部分被设计出来的，这个故事在内部不断发展，没有另一个人的支持，任何人都无法存在，一个帮助者或同志，通常是霸主和压迫者，无论这个人物是房子里的活生生的人物，或者只是有时画在画框内，有时画在镜子里，就像图像一样，也就是说，在图像中，在文艺复兴时期绘画的模型上。但他们不会在那里停留太久......
外面的世界耐心地等待着，提供了更多的光线、更鲜活的色彩和更强烈的情感，挑起了艺术与跳动的现实的较量。帕帕菲利的身影一个接一个地从窗外、阳台上探出头来，从那里继续进入院子，然后进入街道。他们敢于走出去，第一次散步——就在附近，不言而喻，始终处于监视之下，但这次监管越来越松散，个体逐渐习惯了自主，逐渐摆脱了令人窒息的控制。封闭而保守的风景画。他们没有成熟和消瘦，暴露于大量的重复和矫揉造作的堕落，而是恢复了活力，变得越来越年轻，最后变成了小孩子。画家转向生命的凉爽时代，在清澈的泉水中洗刷她的画笔。
弹簧是——还有什么？ - 孩子们。它们先是低调地出现，像是抽象的互补特征，然后毫不掩饰地聚集在一起，完全支配了画面的长度和宽度，每幅画面一个，宣告着他们承担着叙述的责任。但他们也承担了我们世界的表现的排他性，因为有时他们以绝对的方式控制画布，倾向于取代任何可能具有破坏性功能的东西，而在其他情况下，他们只被概念现实的物体和象征所包围.观者被要求将这些形象不仅仅是生命力的代表、天真无邪的微笑或解除武装的鬼脸，而是艺术有机体中更具侵略性、更有弹性的细胞、新未来的存在和象征，尽管是一种描绘，无疑更有希望。这恰恰是一个重要的艺术陈述的时刻：现在是将纯真嫁接到绘画上的时候了。现在，画家在孩子们的专属监督下建造故事城市、神奇的游戏城市，充斥着五颜六色的图案和发光的信息。甚至太阳也是一个崇拜对象，在同一功能类别中，此外，作为一只鸟、一个石榴、一辆玩具车......整个风景画随着不屈不挠的白色魔法的自由而脉动和展开，有一种趋势突破画布的框架，仿佛将每个旁观者都包含在救赎现实中，在梦想的缩影中，那里没有噩梦的余地，这样当人类的存在感到被窒息时，就可以在那里避难。疑惑。对于这段旅程，您可以走一条路，自信地跟随 Papaphili 留下的笔触。
如果没有令人信服的环境、具有可塑性的能力和组织良好的专业知识，这一切都不可能是真的。画家使用现实主义的语言，将基本肖像画的细节转移到有趣的、强调的重点中，将重量——尤其是在她最近的作品中——放在构图的中心，即核心。从那时起，她从外围消除了风格的紧缩，将画面的互补特征浓缩成一种平衡，这些特征是构图结构和故事完成所必需的。因此，阅读变成了一种游戏，在接近尾声时有放松的机制。 Papaphili 还证明了她有能力扰乱视角，并通过生动的色彩交替照亮场景，在题材和场面方面都保持着极高的色调。
我对艺术的未来充满信心，当年轻的艺术家跟随他们年轻的方向进行创作时，或者看到年长的艺术家不断更新，每次都有新的出现在我们的世界中，在他们眼中（在我们眼中应该如此）是取之不尽的以其新的形象和意义。画家玛丽亚·帕帕菲利 (Maria Papaphili) 敢于抛开学术主义的灰色阴影——对于其他艺术家来说，这是安全的——转而转向充满希望的炫目灯光和色彩。
安东尼斯·布卢查斯
安东尼斯·布卢查斯 (Antonis Bouloutzas) 是一位作家。他是希腊艺术杂志 Eikastika 和 ARTI International 的出版人。
...................................................
希腊语
ΚΡΙΤΙκΗ ΑΝΑΛΥΣΗ
Ｈ Γενεαλογία μιας Ανανέωσης
见τανημmotemρ或Και όποτε ένα πρόσωπο απεικονιζόμενο βλέπει κατάματα τον ήλιο δίχως αμηχανία ή φόβο μην καεί, τότε και η ζωγραφική ολόκληρη κινείται προς το φως, για να συμπαρασύρει στην αισιοδοξία τη σκιασμένη όψη της ζωής. Και να χωρέσει, στις δύο διαστάσεις της όσα συνήθως δεν χωρεί η διάνοια του ανθρώπου, αναβαθμίζοντας τα μικρά σε μεγάλα, τα ασήμαντα σε σπουδαία, κάνοντας τα όνειρα πραγματικότητες.
Η Μαρία Παπαφίλη διδάχτηκε, καθώς ήταν φυσικό, τους δοκιμασμένους τρόπους «καλής ζωγραφικής συμπεριφοράς», όμως δεν άφησε την τέχνη της να παρασυρθεί στον πρόωρο μαρασμό, προς τον οποίο νομοτελειακά οδηγούν η εμμονή στη συμβατικότητα και το βόλεμα σε έναν αναγνωρίσιμο, παλαιοκατοικημένο και κατά συνέπειαν εξαντλημένο χώρο。 Οι φιγούρες της είχαν προβληθεί αρχικά ως προτασσόμενα μέρη μιας ιστορίας που εξελισσόταν στο εσωτερικό, όπου κανείς δεν ήταν δυνατόν να υπάρχει χωρίς τη στήριξη κάποιου άλλου, παραστάτη ή συμπαραστάτη, συχνά δεσπότη και καταπιεστή, είτε αυτός ήταν μια φυσιογνωμία ζώσα του σπιτιού, είτε απλά εικονιζόμενος πότε σε κάδρο, πότε σε καθρέφτη, δηλαδή σαν εικόνα μέσα στην εικόνα, κατι το πρότυπο της αναγεωνϋσκιακις Γμως, δεν έμελλε να μείνουν για πολύ εκεί...
Ο έξω κόσμος περίμενε καρτερικά, προσφέροντας περισσότερο φως, ζωηρότερα χρώματα και πιο δυνατές συγκινήσεις, προκαλούσε την τέχνη σε αναμέτρηση με τη σφύζουσα πραγματικότητα. μVINμVISμmbistimµWWTAMςτηςτηςπαπαφίληλη为ζεμύτιζανστοπαράθυρο，στονεξώστη，γιαναναπαπε为α−απαπσ为。 Τολμούσαν δηλαδή την έξοδο, τον πρώτο τους περίπατο, εννοείται κοντινό και πάντα επιτηρούμενες, τούτη τη φορά όμως η εποπτεία γινόταν πιο ελαστική, τα πρόσωπα εθίζονταν στην αυτονομία, αποκόβονταν προοδευτικά από τον ασφυκτικό έλεγχο του περίκλειστου και συντηρητικού ζωγραφικού τοπίου. Και αντί να ωριμάζουν και να μαραζώνουν, εκτεθειμένα στη βολική επανάληψη και τη μανιεριστική φθορά, αναζωογονούνταν, γίνονταν όλο και νεαρότερα, κατέληγαν μικρά παιδιά. ηζωγράφοςστρεφότανπροςτηΔροσερήηλικίατηςτηςζωήςγιανανανανανανεπλύνειτονειτονχ谢太平ρα节是τήρατήρατή为σταπαπα为εακ琥原。
και οι πηγές είναι -τι ìλλο;- τα παιδιì。 Που έκαναν την εμφάνιση τους πρώτα διακριτικά, ως παραπληρωματικά στοιχεία της αφήγησης, κι έπειτα απροσχημάτιστα και μαζικά, για να κυριαρχήσουν εντελώς στο μήκος και το πλάτος της εικόνας, ένα σε κάθε πίνακα, δηλώνοντας ότι αναλαμβάνουν την ευθύνη της αφήγησης. Αλλά και την αποκλειστικότητα της εκπροσώπησης του κόσμου μας, αφού άλλες φορές ελέγχουν με απόλυτο τρόπο τον καμβά, τείνοντας να εκτοπίσουν οτιδήποτε μπορεί να λειτουργήσει αποδομητικά, και άλλες φορές περιβάλλονται μονάχα από αντικείμενα και εμβλήματα μιας ιδεατής πραγματικότητας. Και ο θεατής καλείται να αντιμετωπίσει τούτα τα πρόσωπα, όχι σαν απλές αποτυπώσεις ζωντάνιας, άδολου χαμόγελου ή αφοπλιστικής γκριμάτσας, αλλά, σαν επιθετικά, ανθεκτικότερα στον οργανισμό της τέχνης, κύτταρα, υπάρξεις και σύμβολα ενός καινούργιου, έστω εικονογραφημένου, μέλλοντος, ασφαλώς πιο ελπιδοφόρου. Яναι ακριβώς το σημείο μιας βαρύνουσας καλλιτεχνικής δήλωσης: πως ήρθε ο καιρός να μπολιαετειγο
Ήδη, η ζωγράφος χτίζει παραμυθουπόλεις, μαγικούς παιχνιδότοπους, υπό την αποκλειστική εποπτεία των παιδιών, πλημμυρισμένους από πολύχρωμα σχήματα, και φωτεινά μηνύματα. Ακόμα και ο ήλιος είναι λατρευτικό αντικείμενο, στην Ίδια χρηστική κατηγορία μάλιστα με ένα πουλί, ένα ρόδι, ένα αυτοκινητάκι... η τοπιογραφία ολόκληρη πάλλεται και ξεδιπλώνεται με την ελευθερία μιας ακατανίκητης λευκής μαγείας, τείνοντας να διασπάσει και το πλαίσιο του καμβά, σαν για να συμπεριλάβει κάθε παρατηρητή σε μια πραγματικότητα λυτρωτική, σε έναν ονειρικό μικρόκοσμο, όπου δεν έχουν χώρο οι εφιάλτες, άρα μπορεί να καταφεύγει εκεί η ανθρώπινη ύπαρξη όποτε νιώθει ότι πνίγεται από αμφιβολίες. καιγιατοτα取了διαυτόυπάρχειμονονοπάτιποπουμπορείςνατοδιαβείς，ακολουθουθώνταώνταώνταςμεασφ(ασφε已见λ
圣αδενθαμπορορορννννναείναιαληθιν电，χωρίςέναπεριβάλλονπειστισ为κ Η ζωγράφος χρησιμοποιεί τη γλώσσα του ρεαλισμού, με τρόπο ο οποίος εκτρέπει τις λεπτομέρειες της βασικής προσωπογραφίας σε διασκεδαστικούς εμφατικούς τονισμούς, δίνοντας έμφάση -ιδιαίτερα στα πιο πρόσφατα έργα της- στο κέντρο της σύνθεσης, στον "πυρήνα, Από εκεί και πέρα, αναιρεί περιφερειακά την αυστηρότητα της γραφής, πυκνώνοντας σε αντίβαρο τα συμπληρωματικά στοιχεία του πίνακα, τα απαραίτητα για τη δομή της σύνδεσης και την ολοκλήρωση της ιστορίας. Έτσι, η ανάγνωση γίνεται ένα παιχνίδι, με μηχανισμούς χαλάρωσης όσο πλησιάζει προς το τέλος του. Η Παπαφίλη αποδεικνύει επίσης την ικανότητα της να ανατρέπει την προοπτική και να φωτίζει με ζωηρές χρωματικές εναλλαγές το σκηνικό, κρατώντας σε εξαιρετικά υψηλούς τόνους τόσο το θεματικό, όσο και το θεαματικό της επίτευγμα.
Αισθάνομαι ασφάλεια για το μέλλον της Τέχνης, όταν οι νέοι καλλιτέχνες δημιουργούν ακολουθώντας τη νεότητά τους, ή όταν οι παλαιότεροι εμφανίζονται διαρκώς ανανεωμένοι, κάθε φορά πρωτόβγαλτοι στον κόσμο μας, ο οποίος στα μάτια τους (θα έπρεπε και στα δικά μας) είναι ανεξάντλητος σε καινούργιες εικόνες και έννοιες。 Η ζωγράφος Μαρία Παπαφίλη είχε την τόλμη να αφήσει πίσω της τις γκρίζες, για αρκετούς άλλους καλλιτέχνες ασφαλείς, σκιές του ακαδημαϊσμού και να περάσει στα εκτυφλωτικά φώτα και στα ελπιδοφόρα χρώματα.
Αντώνης Μπουλούτζας
Ο Αντώνης Μπουλούτζας είναι συγγραφέας。 Υπήρξε εκδότης των περιοδικών «Εικαστικά» και «ARTI International»。
........................................
问候
孩子们的面孔和形状混合并嵌入到让人想起魔法世界的场景中，充斥着五颜六色的符号和明亮的形状。在看似无关的信息空间中，态度表明无忧无虑和快乐的心情。形式设计精良，强调色彩价值，呈现出来的不是现代主义想要揭示特定形态结构的野心，而是单纯地存在于自己的梦想世界中。
玛丽亚·帕帕菲利 (Maria Papafili) 用她的绘画构建了这样一个世界，并慷慨地将他提供给她作品中的主角，在巧妙而富有创意的戏剧中揭示、引用和重新定义他们，作为利用他们在现代社会和自然环境中的作用的最后努力。精确的形式最初是作为一个惊讶的观察者的叙事并置向观众公开的。然而，在这个过程中，他们将自己呈现为矛盾的艺术作品，甚至在超现实的方面给予他们。最后，他们完成了他们的使命，将他们特殊的概念和意识形态内容存放给任何迫切想要寻找他们世界的人。
作为主要以人类为中心的艺术家，艺术家在模型的存在下进行创作，模型的选择遵循特定规则，并针对自身及其周围环境的情感心理方法。表现主义色彩的运用，印象派运动的教训，以及新现实主义流的影响对她的作品产生了催化作用，塑造了艺术价值built在坚实的基础上。这位艺术家使用油彩和丙烯颜料进行创作，通常先使用草稿，然后使用画笔完成工作。同样，冷暖色的动态沉积在不影响构图必要平衡的情况下以对抗方式发挥作用。质地平和，没有大爆发，有助于并为所有人带来特别的平静与和谐。
玛丽亚·帕帕菲利 (Maria Papafili) 以充满活力的绘画开始了她的艺术生涯，并将她的存在强加于绘画领域，她拥有丰富的世界，她知道如何表达，拥有丰富的技术知识、坚强的意志、纪律和努力的工作。在雅典美术学院有老师 Moralis 先生和 Mytaras 先生，我相信像他们这样规模的老师不会要求更多的保证来支持他们对学生未来的信念。同样，艺术家用她的图像创作的能力，马克斯·恩斯特（Max Ernst）称之为解释特定显示模式的“一种接近真理的方法，类似于轻微的地震，轻轻地移动世界的家具，而不改变事物的真正本质”，特别重视这项工作。
约翰·帕帕菲戈斯，
AICA艺术评论家会员
.....................................
ΚΡΙΤΙκΗ ΑΝΑΛΥΣΗ
Παιδικά πρόσωπα και μορφές, αναμεμειγμένες και ενσωματωμένες σε καταστάσεις που θυμίζουν μαγικούς κόσμους, πλημμυρισμένους από πολύχρωμα σύμβολα και φωτεινά σχήματα. Στασεις που δηλώνουν μια ανέμελη και χαρούμενη διάθεση σ΄ένα χώρο φαινομενικά ασύνδετων πληροφορ. Φόρμες σωστά μελετημένες με έμφαση στις χρωματικές αξίες, οι οποίες απεικονίζονται όχι με την ευγενική μοντερνιστική φιλοδοξία να φανερώσουν τις ιδιαίτερες μορφικές τους δομές, αλλά με απώτερο στόχο απλά να υπάρξουν στο δικό τους ονειρικό κόσμο.
Ένα τέτοιο κόσμο χτίζει με τη ζωγραφική της η Μαρία Παπαφίλη και αυτόν προσφέρει απλόχερα στους πρωταγωνιστές των συνθέσεων της, αποκαλύπτοντας, παραθέτοντας και επαναπροσδιορίζοντάς τους σε μια έντεχνη και δημιουργική αναπαραγωγή, σαν μια ύστατη προσπάθεια αξιοποίησης του ρόλου τους, μέσα στο σύγχρονο κοινωνικό και φυσικό περιβάλλον . Οι συγκεκριμένες μορφές αποκαλύπτονται αρχικά στο θεατή σαν αφηγηματικές παραθέσεις ενός ηέκθαμβοπτα。 στηπορείαπαρουσιάζοντα已Τελικά εκπληρώνουν την αποστολή τους, καταθέτοντας το ιδιαίτερο νοηματικό και ιδεολογικό τους περιεχόμενο σε όποιον επιτακτικά αναζητήσει τον κόσμο τους.
Ούσα κυρίως ανθρωποκεντρική η καλλιτέχνιδα φιλοτεχνεί με τη παρουσία μοντέλου, η επιλογή του οποίου υπακούει σε συγκεκριμένους κανόνες και αποσκοπεί στη συναισθηματική- ψυχογραφική προσέγγιση του ιδίου αλλά και του περιβάλλοντος χώρου. Η εξπρεσιονιστική χρήση του χρώματος, τα διδάγματα του ιμπρεσιονιστικού κινήματος, αλλά και οι επιρροές από το ρεύμα του νεορεαλισμού επιδρούν καταλυτικά στο έργο της και διαμορφώνουν ζωγραφικές αξίες δομημένες σε στέρεες βάσεις. Δουλεύει τα λìδια αλλì και τα ακρυλικì, συχνα με προσχέδιο, ενώ με τη βοήθεια πινέλου ολοκληρώνει απθιοτηρ. Παράλληλα η δυναμική εναπόθεση ψυχρών αλλά και θερμών χρωμάτων, λειτουργεί αντιπαραθετικά, χωρίς να θέτει σε κίνδυνο την αναγκαία ισορροπία της σύνθεσης. ματιέρεςήρεμες，χωρίςiΔιΔιαίτερεςεPeamςεξάρσεις，υποβοηθοηθοηθοηθοηθοηθοηθοηθοηθιπροσΔΔThuΔTimunΔTemenu母νμ已
Η Μαρία Παπαφίλη ξεκίνησε την πορεία της δυναμικά και επέβαλε την παρουσία της στο χώρο της ζωγραφικής, έχοντας σαν εφόδια ένα πλούσιο κόσμο που ξέρει να τον εκφράζει με μια αξιόλογη τεχνική γνώση, ισχυρή βούληση, πειθαρχία και εργατικότητα. Έχοντας δασκάλους στη Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας τον Μόραλη και τον Μυταρά, είμαι πεπεισμένος ότι ένας δάσκαλος του μεγέθους τους, δε θα ζητούσε περισσότερα εχέγγυα για να στηρίξει τη πίστη του στο μέλλον του μαθητή του. Παράλληλα η δυνατότητα της ζωγράφου να προκαλεί με τις εικόνες της αυτό που ο Max Ernst αποκάλεσε για να εξηγήσει τον ιδιαίτερο τρόπο απεικόνισης << μια προσέγγιση της αλήθειας, συγκρίσιμη με έναν ελαφρύ σεισμό που απαλά μετακινεί την επίπλωση του κόσμου, χωρίς να μεταβάλλει την αληθινή ουσία των πραγμìτων>>, δινει ιδιαίτερη βαρύτητα στο έργο της。
Γιαννης κ。 Παπαφιγκος
κριτικός τέχνης- μέλος της AICA
.....................................
灵气痕迹中的系列
艺术评论家
英语
在迷人的眼神中
事实上，魅力四射的艺术家玛丽亚·帕帕菲利 (Maria Papafili) 以灵感创作的肖像画令人着迷，
激情和精通。肖像——由她自己的心灵决定的“创作”——因此
在任何标准化中都不可渗透 - 散发出她个性的镇流器；而这个，具有超凡魅力
触发每个模型的气质，而不仅仅是它的形态。
鼓舞人心的动态发射器和接收器，Papafili 的心灵充分接受刺激
回应的是所描绘人物的表情，从字面上看，也吸引了我们的目光。
这里的魅力起点是每个人物的眼睛；不仅反映外在的眼睛
刺激，还有内在的、证词和内在的经验；眼睛，无论如何，雇用
不仅是视觉，而且观众的整个心灵都被尽可能多地直接激活
与他们沟通。
眼睛反映尽可能多的经历；遇到过很多情况的眼睛
不屈服于命运的打击；绝不让你漠然追上的眼睛；眼睛
它渗透到你的内心传达给你：一个有意义的和形而上的，就他的气场而言
关心, 消息.
眼睛 - 以前许多与镇流器一起使用的活循环的证词。精心安排的眼睛
根据画家极具天赋的调色板对创造性选择颜色的无尽想象
这增加了他们无穷无尽的魅力。
眼睛 - 灵魂的<镜子>，从本质上讲，它们被破译了独特的美德
一生的经历和态度 停止拥有后，陪伴你很久的眼睛
他们在你面前；经历每一刻直到颠簸的眼睛有效地沟通
即使是不太熟悉的艺术观众；传递给你的灵魂和身体的真实的眼睛
“精神”不仅来自地球，还来自它们的形而上学存在；指代的眼睛
并尽可能多地表达——神秘的第三只眼，直接或间接地被古老的
文化及其各自的小说。
随着时间的流逝，最大程度地证明了迷信的眼睛：我们每个人的世界都是他的
眼睛。而且，正是因为帕帕菲利画作中的眼睛超越了概念：美、光、世界，
宇宙，生命。
并不简单地暗示它们的概念 - 视觉上 - Papafili 但相反，移植
在我们内心深处，无论是心理上还是精神上。一项超出她潜在才能的艰巨任务验证了她
丰富的内心世界，尤其是：她的“形而上学”的结构敏感性；感性，多亏了它的成功，
除了一位特别重要的艺术家之外，还充当了有形自然之间的天才干预者
以及宇宙起源的“磁性”光环。而这恰恰是宇宙进化论的理念所传递的
我们最重要的是通过她永恒的肖像；尽可能多地收到视觉上的肖像
宇宙起源辐射中的一些重要东西，可以让我们充满魅力地传递一种永恒的、存在的
信息。
多拉·伊利奥普卢-罗根
艺术史博士 - 艺术评论家
Officier des Arts et des Lettres（法国）
..................................................... …………
面部宇宙学
玛丽亚·帕帕菲利 (Maria Papafili) 在她作品的这种特殊统一中，采用混合材料制作，寻求和追踪，
加深和选择，记忆和现实，来自众多的感觉和印象
妇女。画家用她敏锐的眼神识别并突出了她们身上的光芒、自豪和荣耀
emit，一系列抱在怀里或身边有孩子的妇女和母亲。女性
和孩子们，在幸福的气氛中，让人想起春天的感觉，寓言般的树叶
和花朵，在一千零一夜的童话和液体中渴求发芽
和不可磨灭的魔力。
在这些感性的画作中，以其直接和诚实解除了观众的戒心，一种令人毛骨悚然的感觉
抒情性，被潜在的色情所侵蚀，表现得积极。从深处到表面都是
显露的方面和形式赋予季节和精神情绪、振动和节奏以实质，
来自女性的力量和温暖，来自平易近人的吸引力和异国情调
同时遥远。这些作品中的日常生活与神话和想象相遇，
在其不同的版本和尺寸。
玛丽亚·帕帕菲利斯 (Maria Papafilis) 怀着特别的感情和温柔，使用层层叠叠的颜色来表达可怕的，
不相关的故事通过对她的主题的诗意注释来运作。通过他们适当的设计和
颜色相互作用，特别有趣的对比色调曝光。此外，术语
补充了这些作品的句法，区分了意想不到的紧张和渐变的闪光
或创造迷人悖论的凹处。
这些作品中的结构以深度和表面的对话命名，确定了一个
另一个坐标，具有密度或抗静电稀释的材料。此外，地层学
物质层面的形状如此塑造，以至于它传递情感的水分，渴望熄灭我们自己的
凝视，同时在意想不到的情况下激发我们的惊喜。
Maria Papafilis 华丽而委婉的形式通过它们的和声平衡出现，
令人惊讶地解除武装。这在于我们的画家揭示生命结束时的喜悦的方式，
以情感和感官进行管理，为我们传授道德，最重要的是，传授文化财富
被这些图像所感染，它们是普遍的人类真理。塑造快乐和持续的真理
焕然一新的宇宙学，它包含了生命的力量和乐趣。
雅典娜斯基纳
艺术史与文化理论
.....................................
Στη γητειì του βλέμματος
Σαγηνευτικά είναι, όντως, τα πορτραίτα που έχει με έμπνευση, πάθος και μεγάλη μαεστρία ζωγραφίσει,
η χαρισματική καλλιτέχνιδα Μαρία Παπαφίλη。 Πορτραίτα – “δημιουργίες”καθώς υπαγορευμένα από
αυτόν καθαυτόν τον ψυχισμό της - και γι αυτό αδιìβροχα σε καθε τυποποίηση - ακτινοβολούν το έρμα
της προσωπικότητας της。 και αυτό, με χαρισματικό έναυσμα την ιδιοσυγκρασία του εκαστοτε μοντέλου
και όχι, απλì, τη μορφολογία του。
ευρηματικός όσο και δυναμικός πομπός και δέκτης των ερεθισμάτων στα οποία ανταποκρινεται
πλήρως ο ψυχισμό
μορφών που στην κυριολεξία, μαγνητίζει και το δικό μας。 χαρισματική αφετηρία αποτελούν, εδώ, τα
ματια της καθε μορφής。 Μìτια στα οποία καθρεφτισμα αλλì και
οι ενδογενείς, μαρτυρίες και τα εγγενή βιώματì της。 Ματια που, στην καθε περίπτωση, επιστρατεύουν
全面
ìμεση επικοινωνία μαζί τους。
Μìτια που εκφράζουν μύριες όσες εμπειρίες και βιώματα。 Μìτια που έχουν βιώσει πολλές καταστìσεις
δοχως να καμφθούν από τα χτυπήματα της μοιρας。 Μìτια που σε καμία περίπτωση δεν σε αφήνουν να
τα προσπεράσεις αδιάφορα .Μάτια που διεισδύουν μέσα σου για να σου μεταφέρουν: ένα ουσιαστικό
και μεταφυσικό σε πνοή μήνυμα。
Μìτια- μαρτυρίες για πολλούς παλαιότερους κύκλους ζωής, χρισμένους με έρμα。 Μìτια που
ενορχηστρώνονται σε ένα αέναο όραμα μες από την ιδιαίτερα προικισμένη παλέτα της μες από τα
ευρηματικά επιλεγμένα χρώματα που ενισχύουν στο έπακρον την ανεξάντλητη γοητεία τους。
Ματια - καθρέπτες της ψυχής στα οποία έχουν αποκρυπτογραφηθει με μοναδική ενάργεια ουσιαστικά
βιώματα και εμπειρίες。 Ματια που σε συντροφεύουν για πολύ καιρό αφότου παψεις να τα έχεις
μπροστα σου。 Ματια που βιώνουν την καθε στιγμή μέχρι τα μύχια για να επικοινωνήσουν ουσιαστικά
ακόμη και με τον λιγότερο εξοικειωμένο με την τέχνη θεατή。 Μìτια που σε κατακυριεύουν ψυχή τε και
σώματι για να σου μεταδώσουν ένα αυθεντικό “απόσταγμα” 全面
τη μεταφυσική υπόστασή τους。 Μìτια που αναφέρονται και εκφραζουν όσο είναι δυνατό - εικαστικά -
το μυστηριώδες 3ο μìτι, ìμεσα ή έμμεσα υποβεβλημένο μες από τους αρχαίους πολιτισμούς και τις
αντίστοιχες“μυθοπλασίες”。
Μìτια διαχρονικά που τεκμηριώνουν στο έπακρον το απόφθεγμα ότι: ο κόσμος για τον καθένα μας
ειναι το “ματι” του。 και, αυτό, ακριβώς, επειδή το μìτι υπερκαλύπτει μεταφορικά τις έννοιες: ομορφιά,
φως, κόσμος, σύμπαν, ζωή。
Έννοιες που δεν τις υπαινίσσεται απλì - οπτικì - η Παπαφιλη αλλì που, αντίθετα, τις “μεταμοσχεύει”
βαθιì μέσα μας，τόσο ψυχολογικά όσο και πνευματικά。 Δύσκολο εγχείρημα που πέρα από το δυναμικό
της ταλέντο επαληθεύει τον πλούσιο εσωτερικό της κόσμο, κυριως δε τη “μεταφυσική” σε υφή ευαισθησία
της。 ευαισθησία χάρη στην οποία κατορθώνει πέρα και από ιδιαίτερα σημαντική καλλιτέχνιδα να
λειτουργεί σαν προικισμένο “διάμεσον” αναμεσα στην απτή φύση και στη “μαγνητική” αύρα της
κοσμογονίας。 και αυτήν, ακριβώς, την Ιδέα της κοσμογονίας ειναι που μας αναμεταδίδει πανω απ' όλα
μες από τα διαχρονικα πορτραίτα της。 Πορτραίτα που έχουν “εισπράξει “ όσο είναι εικαστικά δυνατό,
κατι το ουσιαστικό，από την ακτινοβολία της κοσμογονίας。 για να μας μεταγγίσουν χαρισματικά ένα
διαχρονικό，υπαρξιακό μήνυμα。
Ｎτόρα Ｈλιοπούλου-ρογκαν
Δρ。 Ιστορικός της Τέχνης – Τεχνοκριτικός
艺术与文学官员
..................................
H κοσμογραφία του Προσώπου
Ｈ Μαρία Παπαφίλη, στην ιδιαίτερη αυτή ενότητα των έργων της,
αναζητει κι ιχνηλατεί，
προερχόμενες από ένα πλήθος γυναικών。 Με το ευαίσθητο βλέμμα της, η ζωγράφος εντοπίζει κι
αναδεικνύει την λìμψη, την υπερηφάνεια και το μεγαλειο που εκπέμπουν, μια σειρα από γυναίκες και
μητέρες, οι οποίες κρατούν στην αγκαλιì τους ή έχουν γύρω τους παιδιì。 Γυναίκες και παιδιì, μέσα
από μια ευδαιμονική ατμόσφαιρα, φέρνουν στον νου αισθήσεις της Άνοιξης, με αλληγορικα φυλλώματα
και ìνθη, που έχουν θαρρείς φυτρώσει κατì τις χίλιες και μια νύχτες των παραμυθιών και μιας τ ρευ
και παραλληλα ανεξιτηλης μαγείας。
Στα αισθαντικά αυτì ζωγραφικά έργα, που αφοπλίζουν τον θεατή με την αμεσότητα και την ειλικρινειì
τους, υποβλητικά εμφανίζεται ένας υφέρπων λυρισμός, διαποτισμένος από έναν λανθάνοντα ερωτισμό.
Απο το βαιθος προς την επιφάνεια αποκαλύπτονται όψεις και μορφές που δίνουν υπόσταση σε εποχές
και ψυχικές διαθέσεις, δονήσεις και ρυθμούς, προερχόμενου
από την έλξη και τον εξωτισμό του προσεγγισιμου και ταυτοχρόνως του μακρινού。 Ｈ καθημερινότητα
στα έργα αυτì συναντα τον μύθο και η φαντασία την πραγματικότητα, στις ποικιλες εκδοχές και τις
διαστασεις της。
Με ιδιαίτερη στοργή και τρυφερότητα, η Μαρία Παπαφίλη, χρησιμοποιεί στρώσεις χρωμάτων, που
μεταφράζουν θωπευτικά θαρρείς, ìγραφες ιστορίες που λειτουργούν μέσα από ποιητικές νότες, στα
θέματα της。 Μέσα από τις κατìλληλες μìλιστα σχεδιαστικές τους και χρωματικές αλληλεπενέργειες，
έρχονται στο προσκήνιο ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες αντιθετικές τονικότητες。 Ｈ υφολογία ìλλωστε
συμπληρώνει νοηματικά τους συνειρμούς αυτών των έργων, στα οποία διακρίνει κανείς
εντασεις και διαβαθμιζόμενες λìμψεις ή υφέσεις που δημιουργούν γοητευτικά παράδοξα。
Ｈ δομή στα έργα αυτα, μετουσιώνεται σε έναν διìλογο βαθου κι επιφανείας, προσδιοριζοντας η
μια συντεταγμένη την ìλλη, με πυκνότητα ή αντιστικτική αραιωση του υλικού。 Ｈ στρωματογραφία
ìλλωστε των επιπέδιων του υλικού είναι έτσι διαμορφωμένη, ώστε να μεταδίδει συγκινησιακή υγρασια,
επιθυμώντας θαρρείς να ξεδιψάσει το δικό μας βλέμμα, κεντρίζοντας παράλληλα την έκπληξή μας
μπροστì στο απροσδόκητο。
Οι ευφρόσυνες κι ευδαιμονικές μορφές της Μαρίας Παπαφίλη, εμφανίζονται μέσα από τις αρμονικές
τους ισορροπίες，αιφνιδιάζοντας μας αφοπλιστικά。 Кι αυτό έγκειται, στου τρόπους που η ζωγράφος
μας αποκαλύπτει την χαρα εντέλει της ζωής, κατορθώνοντας με στοργή κι αισθαντικότητα, να μας
μεταδώσει τα ήθη και κυριως τον πολιτισμικό πλούτο που μεταγγιζουν αυτές οι εικονομορφές της，
τις πανανθρώπινές τους αλήθειες。 Τις αλήθειες, που διαμορφώνουν μια χαρμόσυνη και συνεχώς
ανατροφοδοτούμενη κοσμογεωγραφία, η οποία εμπερικλει την δύναμη και την ευφροσύνη της ζωής。
Αθηνα Σχινα
Ιστορικός Τέχνης & Θεωρίας του Πολιτισμού