Voor het gemak van onze internationale klanten is deze site deels automatisch uit het Engels vertaald.
MARIA PAPAFILI
Kunstpresentatie en critici
COLLECTIE KINDEREN, SPEELGOED, DROMEN / BETREKKINGEN
KUNSTCRITICUS
De genealogie van een vernieuwing
Wanneer vorm herboren lijkt door middel van schilderen, dan is er al iets goeds gebeurd in de inhoud van de kunst. En telkens wanneer een afgebeeld gezicht de zon recht in de ogen kijkt zonder verbijstering of angst om verbrand te worden, beweegt de hele schilderkunst zich naar het licht om het overschaduwde aspect van het leven mee te slepen in optimisme; en om in twee dimensies te accommoderen wat normaal gesproken de geest van de mens niet kan bevatten, door het kleine tot het grote te verheffen, het onbeduidende tot het substantiële, waardoor dromen werkelijkheid worden.
Maria Papaphili leerde, zoals vanzelfsprekend, de beproefde manieren van 'goed schildergedrag', maar ze liet haar kunst niet meesleuren in die voortijdige wegkwijnen waartoe een aandringen op conventies en genesteld in een herkenbare, lange -bewoonde en bijgevolg uitgeputte ruimte deterministisch leiden. Haar figuren werden oorspronkelijk geprojecteerd als delen die naar voren werden gebracht vanuit een verhaal dat van binnenuit evolueerde, waar niemand kon bestaan zonder de steun van een ander, een helper of kameraad, vaak een opperheer en onderdrukker, of deze figuur nu een levende persoonlijkheid in huis was, of gewoon afgebeeld, soms in een lijst, soms in een spiegel, als een afbeelding, dat wil zeggen, binnen de afbeelding, naar het model van renaissanceschilderkunst. Maar ze zouden daar niet lang blijven...
De buitenwereld wachtte geduldig af, zorgde voor meer licht, levendigere kleuren en sterkere emoties, en lokte kunst uit tot een wedstrijd met een pulserende realiteit. Een voor een gluurden Papaphili's figuren door het raam naar buiten, op het balkon, en gingen vandaar de tuin in en toen de straat op. Ze durfden naar buiten te gaan, voor hun eerste wandeling – dichtbij natuurlijk, en altijd onder toezicht, maar deze keer werd het toezicht lakser, raakten de individuen gewend aan autonomie, raakten ze geleidelijk aan ontdaan van de verstikkende controle van de gesloten en conservatief schilderlandschap. En in plaats van volwassen te worden en weg te kwijnen, blootgesteld aan genereuze herhaling en maniëristische degeneratie, werden ze nieuw leven ingeblazen, werden ze steeds jonger en eindigden ze als kleine kinderen. De schilder wendde zich tot de koele leeftijd van het leven, om haar penseel uit te spoelen in het zuivere bronwater.
En de veren zijn – wat nog meer? - kinderen. Deze verschenen eerst discreet, als complementaire kenmerken van abstractie, en daarna ongegeneerd en massaal, om volledig de lengte en breedte van de foto te overheersen, één op elke foto, en verklaarden dat zij de verantwoordelijkheid voor de vertelling op zich namen. Maar ze nemen ook de exclusiviteit van de representatie van onze wereld op zich, omdat ze soms het canvas op een absolute manier beheersen, met de neiging om alles te verdringen dat een destructurerende functie kan hebben, en soms worden ze alleen omringd door objecten en emblemen van een fictieve realiteit. . En de toeschouwer wordt opgeroepen om deze figuren niet louter te behandelen als representaties van vitaliteit, van een onschuldige glimlach of een ontwapenende grimas, maar als agressieve, meer veerkrachtige cellen in het organisme van kunst, wezens en symbolen van een nieuwe toekomst, zij het een afbeelding , ongetwijfeld hoopvoller. Het is precies het punt waarop een zwaar artistiek statement wordt gemaakt: dat de tijd is aangebroken dat de onschuld op de schilderkunst wordt geënt. Nu bouwt de schilder verhalensteden, magische speelsteden, onder de exclusieve supervisie van kinderen, overspoeld met veelkleurige patronen en lichtgevende boodschappen. Zelfs de zon is een cultobject, in dezelfde functionele categorie, bovendien als een vogel, een granaatappel, een speelgoedauto ... het hele schilderij van het landschap pulseert en ontvouwt zich met de vrijheid van een ontembare witte magie, met een neiging het raamwerk van het canvas doorbreken, alsof het elke toeschouwer wil opnemen in een verlossende realiteit, in een droommicrokosmos, waar geen ruimte is voor nachtmerries, zodat het menselijk bestaan daar zijn toevlucht kan zoeken wanneer het voelt dat het wordt onderdrukt door twijfels. En voor deze reis is er een pad dat je kunt nemen, vol vertrouwen de penseelstreken volgend die Papaphili achterlaat.
Dit alles zou niet waar kunnen zijn zonder een overtuigende omgeving, gepresenteerd met plastic competentie en goed georganiseerde expertise. De schilder gebruikt de taal van het realisme, op een manier die de details van het basisportretschilderij omleidt tot vermakelijke, nadrukkelijke accentueringen, die - vooral in haar recentere werken - gewicht geven aan het centrum van de compositie, de kern. Vanaf dat moment elimineert ze perifeer de soberheid van de stijl en condenseert ze de complementaire kenmerken van de foto, die nodig zijn voor de structuur van de compositie en de voltooiing van het verhaal, tot een tegenwicht. Zo wordt het lezen een spel, met mechanismen voor ontspanning naarmate het einde nadert. Papaphili bewijst ook haar vermogen om het perspectief te verstoren en de mise-en-scθne te verlichten met levendige kleurwisselingen, waarbij ze haar prestatie zowel qua onderwerp als qua spektakel uitzonderlijk hoog houdt.
Ik heb vertrouwen in de toekomst van de kunst wanneer jonge kunstenaars een aanhang creëren waar hun jeugd toe leidt, of oudere worden gezien als voortdurend vernieuwd, elke keer nieuw opgekomen in onze wereld, die in hun ogen (zoals het hoort in de onze) onuitputtelijk is in zijn nieuwe beelden en betekenissen. De schilderes Maria Papaphili heeft de moed gehad om de grijze - voor andere kunstenaars veilige - schaduwen van academisme achter zich te laten en over te gaan op verblindende lichten en kleuren vol hoop.
Antonis Bouloutzas
Antonis Bouloutzas is een schrijver. Hij was de uitgever van de Griekse kunsttijdschriften Eikastika en ARTI International.
................................................
GRIEKS
ΚΡΙΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ
Η Γενεαλογία μιας Ανανέωσης
Όταν η μορφή εμφανίζεται αναγεννημένη μέσα από τη ζωγραφική, τότε κάτι καλό έχει ήδη συμβεί στο περιεχόμενο της τέχνης. Και όποτε ένα πρόσωπο απεικονιζόμενο βλέπει κατάματα τον ήλιο δίχως αμηχανία ή φόβο μην καεί, τότε και η ζωγραφική ολόκληρη κινείται προς το φως, για να συμπαρασύρει στην αισιοδοξία τη σκιασμένη όψη της ζωής. Και να χωρέσει, στις δύο διαστάσεις της όσα συνήθως δεν χωρεί η διάνοια του ανθρώπου, αναβαθμίζοντας τα μικρά σε μεγάλα, τα ασήμαντα σε σπουδαία, κάνοντας τα όνειρα πραγματικότητες.
Η Μαρία Παπαφίλη διδάχτηκε, καθώς ήταν φυσικό, τους δοκιμασμένους τρόπους «καλής ζωγραφικής συμπεριφοράς», όμως δεν άφησε την τέχνη της να παρασυρθεί στον πρόωρο μαρασμό, προς τον οποίο νομοτελειακά οδηγούν η εμμονή στη συμβατικότητα και το βόλεμα σε έναν αναγνωρίσιμο, παλαιοκατοικημένο και κατά συνέπειαν εξαντλημένο van de tijd. Οι φιγούρες της είχαν προβληθεί αρχικά ως προτασσόμενα μέρη μιας ιστορίας που εξελισσόταν στο εσωτερικό, όπου κανείς δεν ήταν δυνατόν να υπάρχει χωρίς τη στήριξη κάποιου άλλου, παραστάτη ή συμπαραστάτη, συχνά δεσπότη και καταπιεστή, είτε αυτός ήταν μια φυσιογνωμία ζώσα του σπιτιού, είτε απλά εικονιζόμενος πότε σε κάδρο, πότε σε καθρέφτη, δηλαδή σαν εικόνα μέσα στην εικόνα, κατά το πρότυπο της αναγεννησιακής ζωγραφικής. Hoe, wat is het beste wat je kunt doen...
Ο έξω κόσμος περίμενε καρτερικά, προσφέροντας περισσότερο φως, ζωηρότερα χρώματα και πιο δυνατές συγκινήσεις, προκαλούσε την τέχνη σε αναμέτρηση με τη σφύζουσα πραγματικότητα. Μία μία οι φιγούρες της Παπαφίλη ξεμύτιζαν στο παράθυρο, στον εξώστη, για να περάσουν από εκεί στον αυλόγυρο και ύστερα στον δρόμο. Τολμούσαν δηλαδή την έξοδο, τον πρώτο τους περίπατο, εννοείται κοντινό και πάντα επιτηρούμενες, τούτη τη φορά όμως η εποπτεία γινόταν πιο ελαστική, τα πρόσωπα εθίζονταν στην αυτονομία, αποκόβονταν προοδευτικά από τον ασφυκτικό έλεγχο του περίκλειστου και συντηρητικού ζωγραφικού τοπίου. Και αντί να ωριμάζουν και να μαραζώνουν, εκτεθειμένα στη βολική επανάληψη και τη μανιεριστική φθορά, αναζωογονούνταν, γίνονταν όλο και νεαρότερα, κατέληγαν μικρά παιδιά. Η ζωγράφος στρεφόταν προς τη δροσερή ηλικία της ζωής για να ξεπλύνει τον χρωστήρα της στα πεντακάθαρα νερά πηγών.
Και οι πηγές είναι -τι άλλο;- τα παιδιά. Που έκαναν την εμφάνιση τους πρώτα διακριτικά, ως παραπληρωματικά στοιχεία της αφήγησης, κι έπειτα απροσχημάτιστα και μαζικά, για να κυριαρχήσουν εντελώς στο μήκος και το πλάτος της εικόνας, ένα σε κάθε πίνακα, δηλώνοντας ότι αναλαμβάνουν την ευθύνη της αφήγησης. Αλλά και την αποκλειστικότητα της εκπροσώπησης του κόσμου μας, αφού άλλες φορές ελέγχουν με απόλυτο τρόπο τον καμβά, τείνοντας να εκτοπίσουν οτιδήποτε μπορεί να λειτουργήσει αποδομητικά, και άλλες φορές περιβάλλονται μονάχα από αντικείμενα και εμβλήματα μιας ιδεατής πραγματικότητας. Και ο θεατής καλείται να αντιμετωπίσει τούτα τα πρόσωπα, όχι σαν απλές αποτυπώσεις ζωντάνιας, άδολου χαμόγελου ή αφοπλιστικής γκριμάτσας, αλλά, σαν επιθετικά, ανθεκτικότερα στον οργανισμό της τέχνης, κύτταρα, υπάρξεις και σύμβολα ενός καινούργιου, έστω εικονογραφημένου, μέλλοντος, ασφαλώς πιο ελπιδοφόρου. Είναι ακριβώς το σημείο μιας βαρύνουσας καλλιτεχνικής δήλωσης: πως ήρθε ο καιρός να μπολιαστεί η ζωγραφική με αθωότητα.
Ήδη, η ζωγράφος χτίζει παραμυθουπόλεις, μαγικούς παιχνιδότοπους, υπό την αποκλειστική εποπτεία των παιδιών, πλημμυρισμένους από πολύχρωμα σχήματα, και φωτεινά μηνύματα. Ακόμα και ο ήλιος είναι λατρευτικό αντικείμενο, στην Ίδια χρηστική κατηγορία μάλιστα με ένα πουλί, ένα ρόδι, ένα αυτοκινητάκι... η τοπιογραφία ολόκληρη πάλλεται και ξεδιπλώνεται με την ελευθερία μιας ακατανίκητης λευκής μαγείας, τείνοντας να διασπάσει και το πλαίσιο του καμβά, σαν για να συμπεριλάβει κάθε παρατηρητή σε μια πραγματικότητα λυτρωτική, σε έναν ονειρικό μικρόκοσμο, όπου δεν έχουν χώρο οι εφιάλτες, άρα μπορεί να καταφεύγει εκεί η ανθρώπινη ύπαρξη όποτε νιώθει ότι πνίγεται από αμφιβολίες. Και για το ταξίδι αυτό υπάρχει μονοπάτι που μπορείς να το διαβείς, ακολουθώντας με ασφάλεια τις πινελιές που αφήνει πίσω της η Παπαφίλη.
Όλα τούτα δεν θα μπορούσαν να είναι αληθινά, χωρίς ένα περιβάλλον πειστικό, παρουσιασμένο με πλαστική αρτιότητα και καλά οργανωμένη επιτήδευση. Η ζωγράφος χρησιμοποιεί τη γλώσσα του ρεαλισμού, με τρόπο ο οποίος εκτρέπει τις λεπτομέρειες της βασικής προσωπογραφίας σε διασκεδαστικούς εμφατικούς τονισμούς, δίνοντας έμφάση -ιδιαίτερα στα πιο πρόσφατα έργα της- στο κέντρο της σύνθεσης, στον "πυρήνα, Από εκεί και πέρα, αναιρεί περιφερειακά την αυστηρότητα της γραφής, πυκνώνοντας σε αντίβαρο τα συμπληρωματικά στοιχεία του πίνακα, τα απαραίτητα για τη δομή της σύνδεσης και την ολοκλήρωση της ιστορίας. Έτσι, η ανάγνωση γίνεται ένα παιχνίδι, με μηχανισμούς χαλάρωσης όσο πλησιάζει προς το τέλος του. Η Παπαφίλη αποδεικνύει επίσης την ικανότητα της να ανατρέπει την προοπτική και να φωτίζει με ζωηρές χρωματικές εναλλαγές το σκηνικό, κρατώντας σε εξαιρετικά υψηλούς τόνους τόσο το θεματικό, όσο και το θεαματικό της επίτευγμα.
Αισθάνομαι ασφάλεια για το μέλλον της Τέχνης, όταν οι νέοι καλλιτέχνες δημιουργούν ακολουθώντας τη νεότητά τους, ή όταν οι παλαιότεροι εμφανίζονται διαρκώς ανανεωμένοι, κάθε φορά πρωτόβγαλτοι στον κόσμο μας, ο οποίος στα μάτια τους (θα έπρεπε και στα δικά μας) είναι ανεξάντλητος σε καινούργιες Het is de moeite waard. Η ζωγράφος Μαρία Παπαφίλη είχε την τόλμη να αφήσει πίσω της τις γκρίζες, για αρκετούς άλλους καλλιτέχνες ασφαλείς, σκιές του ακαδημαϊσμού και να περάσει στα εκτυφλωτικά φώτα και στα ελπιδοφόρα χρώματα.
Μπουλούτζας
Het apparaat is leeg. U kunt het programma «Arti International» downloaden.
........................
Groeten
Gezichten en vormen van kinderen, gemengd en ingebed in situaties die doen denken aan magische werelden, overspoeld door kleurrijke symbolen en heldere vormen. Houdingen die een zorgeloze en vrolijke stemming aangeven, in een ruimte van ogenschijnlijk ongerelateerde informatie. Vormen goed ontworpen, met de nadruk op kleurwaarden, die niet worden gepresenteerd met de vriendelijke modernistische ambitie om de specifieke morfologische structuren te onthullen, maar gewoon met het doel om in hun eigen droomwereld te bestaan.
Maria Papafili bouwt met haar schilderij zo'n wereld en biedt hem genereus aan de hoofdrolspelers van haar composities, door ze te onthullen, te citeren en opnieuw te definiëren in een bekwaam en creatief spel, als een laatste poging om hun rol in de moderne sociale en natuurlijke omgeving te benutten. De precieze vormen worden in eerste instantie aan de kijker onthuld als verhalende juxtaposities van een verbaasde waarnemer. Tijdens het proces presenteren ze zich echter als paradoxale artistieke composities, waardoor ze zelfs een surrealistisch aspect krijgen. Eindelijk vervullen ze hun missie door hun speciale conceptuele en ideologische inhoud te deponeren aan iedereen die dringend hun wereld zoekt.
Omdat hij voornamelijk antropocentrisch is, creëert de kunstenaar met de aanwezigheid van een model, waarvan de keuze specifieke regels volgt en gericht is op een emotioneel-psychografische benadering van zichzelf en zijn omgeving. Het expressionistische kleurgebruik, de lessen van de impressionistische beweging, maar ook de invloed van de stroming van het neorealisme hebben een katalyserend effect op haar werk en vormen kunstwaarden op solide fundamenten. De kunstenares werkt met olieverf en acrylverf, vaak eerst met een schets, waarna ze het werk voltooit met een penseel. Evenzo werkt de dynamische afzetting van koude en warme kleuren confronterend, zonder de nodige balans van de compositie in het gedrang te brengen. De texturen, vredig, zonder grote uitbarstingen, helpen en geven iedereen een speciale kalmte en harmonie.
Maria Papafili begon haar artistieke carrière in de schilderkunst dynamisch en drong haar aanwezigheid op het gebied van de schilderkunst op, met een rijke wereld die ze weet uit te drukken, met een aanzienlijke technische kennis, sterke wil, discipline en hard werken. Met leraren aan de Athens School of Fine Arts, de heer Moralis en de heer Mytaras, ben ik ervan overtuigd dat een leraar van hun omvang niet om meer garanties zou vragen om het geloof in de toekomst van hun leerling te ondersteunen. Evenzo het vermogen van de kunstenaar om met haar beelden te produceren, wat Max Ernst noemde om de specifieke weergavemodus uit te leggen "een benadering van de waarheid, vergelijkbaar met een milde aardbeving die de meubels van de wereld zachtjes beweegt, zonder de ware essentie van dingen te veranderen." ”, geeft een bijzonder belang aan het werk.
John Papafigos,
Kunstcriticus lid van AICA
................................
ΚΡΙΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ
Παιδικά πρόσωπα και μορφές, αναμεμειγμένες και ενσωματωμένες σε καταστάσεις που θυμίζουν μαγικούς κόσμους, πλημμυρισμένους από πολύχρωμα σύμβολα και φωτεινά σχήματα. Στάσεις που Δηλώνουν μια ανέμελη και χαρούμενη διάθεση σ΄ένα χώρο φαινομενικά ασύνδετων πληριών. Φόρμες σωστά μελετημένες με έμφαση στις χρωματικές αξίες, οι οποίες απεικονίζονται όχι με την ευγενική μοντερνιστική φιλοδοξία να φανερώσουν τις ιδιαίτερες μορφικές τους δομές, αλλά με απώτερο στόχο απλά να υπάρξουν στο δικό τους ονειρικό κόσμο.
Ένα τέτοιο κόσμο χτίζει με τη ζωγραφική της η Μαρία Παπαφίλη και αυτόν προσφέρει απλόχερα στους πρωταγωνιστές των συνθέσεων της, αποκαλύπτοντας, παραθέτοντας και επαναπροσδιορίζοντάς τους σε μια έντεχνη και δημιουργική αναπαραγωγή, σαν μια ύστατη προσπάθεια αξιοποίησης του ρόλου τους, μέσα στο σύγχρονο κοινωνικό και φυσικό περιβάλλον . Οι συγκεκριμένες μορφές αποκαλύπτονται αρχικά στο θεατή σαν αφηγηματικές παραθέσεις ενός έκθς έκθς έκθς έκθς έκθαμβοέ έέέέέ. Στη πορεία παρουσιάζονται όμως ως παράδοξες εικαστικές συνθέσεις, προσδίδοντας μάλιστα σε αυτές μια υφέρπουσα σουρεαλιστική χροιά. Τελικά εκπληρώνουν την αποστολή τους, καταθέτοντας το ιδιαίτερο νοηματικό και ιδεολογικό τους περιεχόμενο σε όποιον επιτακτικά αναζητήσει τον κόσμο τους.
Ούσα κυρίως ανθρωποκεντρική η καλλιτέχνιδα φιλοτεχνεί με τη παρουσία μοντέλου, η επιλογή του οποίου υπακούει σε συγκεκριμένους κανόνες και αποσκοπεί στη συναισθηματική- ψυχογραφική προσέγγιση του ιδίου αλλά και του περιβάλλοντος χώρου. Η εξπρεσιονιστική χρήση του χρώματος, τα διδάγματα του ιμπρεσιονιστικού κινήματος, αλλά και οι επιρροές από το ρεύμα του νεορεαλισμού επιδρούν καταλυτικά στο έργο της και διαμορφώνουν ζωγραφικές αξίες δομημένες σε στέρεες βάσεις. Δουλεύει τα λάδια αλλά και τα ακρυλικά, συχνά με προσχέδιο, ενώ με τη βοήθεια πινέλου ολοκληρώνει τη προσπάθεια. Παράλληλα η δυναμική εναπόθεση ψυχρών αλλά και θερμών χρωμάτων, λειτουργεί αντιπαραθετικά, χωρίς να θέτει σε κίνδυνο την αναγκαία ισορροπία της σύνθεσης. Οι ματιέρες ήρεμες, χωρίς ιδιαίτερες εξάρσεις, υποβοηθούν και προσδίδουν μια ιδιαίτερη ηρεμία και αρμονία στο σύνολο.
Η Μαρία Παπαφίλη ξεκίνησε την πορεία της δυναμικά και επέβαλε την παρουσία της στο χώρο της ζωγραφικής, έχοντας σαν εφόδια ένα πλούσιο κόσμο που ξέρει να τον εκφράζει με μια αξιόλογη τεχνική γνώση, ισχυρή βούληση, πειθαρχία και εργατικότητα. Έχοντας δασκάλους στη Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας τον Μόραλη και τον Μυταρά, είμαι πεπεισμένος ότι ένας δάσκαλος του μεγέθους τους, δε θα ζητούσε περισσότερα εχέγγυα για να στηρίξει τη πίστη του στο μέλλον του μαθητή του. Παράλληλα η δυνατότητα της ζωγράφου να προκαλεί με τις εικόνες της αυτό που ο Max Ernst αποκάλεσε για να εξηγήσει τον ιδιαίτερο τρόπο απεικόνισης << μια προσέγγιση της αλήθειας, συγκρίσιμη με έναν ελαφρύ σεισμό που απαλά μετακινεί την επίπλωση του κόσμου, χωρίς να μεταβάλλει την αληθινή ουσία Als u een van de volgende>>-programma's bent, kunt u het beste van alles doen.
Γιάννης Κ. Παπαφίγκος
Κριτικός τέχνης- μέλος της AICA
.......................................
COLLECTIE IN DE SPOREN VAN DE AURA
KUNSTCRITICUS
Engels
In de betovering van de look
Boeiend zijn namelijk de portretten geschilderd door de charismatische kunstenares Maria Papafili, met inspiratie,
passie en groot meesterschap. Portretten - "creaties" zoals gedicteerd door haar eigen psyche - en daarom
ondoordringbaar in elke standaardisatie - straal de ballast van haar persoonlijkheid uit; en dit, met charismatisch
activeer het temperament van elk model, en niet alleen de morfologie ervan.
Inspirerende en dynamische zender en ontvanger van de prikkels waarop Papafili's psyche volledig gericht is
reageert is de expressieve uitstraling van de afgebeelde figuren die letterlijk ook de onze magnetiseert.
Een charismatisch uitgangspunt hierbij zijn de ogen van elke figuur; ogen die niet alleen het uiterlijk weerspiegelen
stimulus maar ook de inherente, getuigenissen en inherente ervaringen; ogen die in ieder geval gebruiken
niet alleen de visie maar de gehele psyche van de kijker die zoveel mogelijk direct wordt geactiveerd
communicatie met hen.
Ogen die zoveel mogelijk ervaringen weerspiegelen; ogen die veel situaties zijn tegengekomen
zonder zich over te geven aan de slagen van het lot; ogen die je op geen enkele manier onverschillig laten inhalen; ogen
die in je doordringen om je over te brengen: een betekenisvol en metafysisch, voor zover hij aura is
betrokken, bericht.
Ogen - getuigenissen van vele eerdere levenscycli gebruikt met ballast. Ogen die georkestreerd zijn
volgens een eindeloze visie door het hoogbegaafde palet van de schilders van de inventief geselecteerde kleuren
die bijdragen aan hun onuitputtelijke charme.
Ogen - <spiegels> van de ziel waarin ze in wezen zijn ontcijferd met unieke deugden
ervaringen en houdingen van je leven Ogen die je nog lang vergezellen nadat je ze niet meer hebt
ze voor je; ogen die elk moment tot aan de hobbels beleven om effectief te communiceren
met zelfs de minder bekende kijker van de kunst; ogen die een authentieke overbrengen op je ziel en lichaam
'geest' die niet alleen uit de aarde voortkomt, maar ook uit hun metafysische bestaan; ogen die verwijzen naar
en druk zoveel mogelijk uit - het mysterieuze 3e oog, direct of indirect onderworpen door het oude
culturen en hun respectievelijke fictie.
Ogen in de loop van de tijd die het bijgeloof bewijzen dat: de wereld voor ieder van ons de zijne is
oog. En juist omdat het oog in Papafili's schilderijen concepten overstijgt: schoonheid, licht, wereld,
universum, leven.
Begrippen die ze niet zomaar - optisch - Papafili impliceren, maar die integendeel transplanteren
diep in ons, zowel psychologisch als spiritueel. Een zware taak die haar potentiële talent te boven gaat, bevestigt haar
rijke innerlijke wereld, vooral: haar 'metafysische' textuurgevoeligheid; gevoeligheid, waardoor het slaagt,
naast een bijzonder belangrijk kunstenaar, om op te treden als een begenadigd bemoeienis tussen de tastbare natuur
en in de 'magnetische' aura van kosmogonie. En dit, precies, het idee van kosmogonie is wat doorgeeft
ons vooral door haar tijdloze portretten; portretten die zoveel mogelijk visueel hebben gekregen
iets essentieels van de kosmogoniestraling om ons charismatisch een tijdloos, existentieel te maken
bericht.
Dora Iliopoulou-Rogan
Dr. Kunsthistoricus - Kunstcriticus
Officier des Arts et des Lettres (Frankrijk)
................................................... ........
De gezichtskosmografie
Maria Papafili, in deze bijzondere eenheid van haar werken, gemaakt met gemengde materialen, zoekt en spoort,
verdiept en selecteert, herinneringen en realiteiten, sensaties en indrukken die uit een veelvoud komen
van vrouwen. Met haar gevoelige blik identificeert en benadrukt de schilder de glans, trots en glorie die ze hebben
emit, een reeks vrouwen en moeders die in hun armen houden of kinderen om zich heen hebben. Vrouwen
en kinderen brengen door een gelukzalige sfeer de zintuigen van de lente in herinnering, met allegorisch gebladerte
en bloemen, die dorstig ontkiemen in de duizend-en-een-nacht van sprookjes en een vloeistof
en onuitwisbare magie.
In deze sensuele schilderijen ontwapenen ze de kijker met hun directheid en eerlijkheid, een griezelig
lyriek, onaantastbaar door een latente erotiek, verschijnt positief. Van de diepte tot aan de oppervlakte zijn
verhulde aspecten en vormen die inhoud geven aan seizoenen en mentale stemmingen, vibraties en ritmes,
voortkomend uit de vrouwelijke kracht en warmte, uit de aantrekkingskracht en het exotisme van het benaderbare
en tegelijkertijd het verre. Het dagelijkse leven ontmoet in deze werken mythe en verbeelding de realiteit,
in zijn gevarieerde uitvoeringen en afmetingen.
Met bijzondere genegenheid en tederheid gebruikt Maria Papafilis kleurlagen die gruwelijke,
niet-verwante verhalen die werken via poëtische notities bij haar thema's. Door hun juiste ontwerp en
kleurinteracties, bijzonder interessante contrasttonen komen aan het licht. Daarnaast de terminologie
vormt een aanvulling op de syntaxis van deze werken, die onverwachte spanningen en geleidelijke flitsen onderscheiden
of uitsparingen die charmante paradoxen creëren.
De structuur in deze werken wordt uitgedrukt in een diepte- en oppervlaktedialoog, die er een identificeert
coördinaat van de andere, met een dichtheid of antistatische verdunning van het materiaal. Bovendien de stratigrafie
van de materiële niveaus is zo gevormd dat het emotioneel vocht doorlaat en de onze wil doven
staren, terwijl we onze verbazing wekken in het aangezicht van het onverwachte.
De prachtige en eufemistische vormen van Maria Papafilis verschijnen door hun harmonische balansen,
verrassend ontwapenend. En dat zit in de manieren waarop onze schilder de vreugde aan het einde van het leven onthult,
beheren met genegenheid en sensualiteit, om ons de moraal en vooral de culturele rijkdom te geven
doordrenkt door deze beelden, hun universele menselijke waarheden. De waarheden die een vreugdevol en voortdurend vormen
opgefriste kosmografie, die de kracht en het plezier van het leven omvat.
Athene Schina
Kunsthistoricus en cultuurtheorie
............................
Στη γητειά faciliteit
Σαγηνευτικά είναι, όντως, τα πορτραίτα που έχει με έμπνευση, πάθος και μεγάλη μαεστρρία ζωγραφmairakkuchtwegeuchtleid
Het is een probleem met het gebruik van het apparaat. Πορτραίτα – “δημιουργίες” in het Engels
αυτόν καθαυτόν τον ψυχισμό της - και γι αυτό αδιάβροχα σε κάθε τυποποίηση - ακτινο βν το
het is onmogelijk. Wat is de beste manier om uw geld te verdienen?
Hoe dan ook, hoe dan ook.
Ευρηματικός όσο και Δυναμικός πομπός και Δέκτης των ερεθισμάτων στα οποία ανταποκρίνεται
πλήρως ο ψυχισμός της Παπαφίλη στέκει το κατ εξοχήν εκφραστικό βλέμμα των απεικονιζόμενων
U kunt uw telefoon gebruiken om de telefoon te gebruiken. Χαρισματική αφετηρία αποτελούν, εδώ, τα
het gebruik van het apparaat. De beste manier om een account aan te maken
Als u dit doet, kunt u het apparaat gebruiken. Hoe het werkt, hoe het werkt
όχι μόνο την όραση αλλά ολόκληρο τον ψυχισμό του θεατή που ενεργοποιείται σε μιαν όσο γίνεται πιο
Het is belangrijk dat u het apparaat gebruikt.
U kunt het beste de wasmachine gebruiken. Hoe werkt het?
U kunt uw telefoon gebruiken. Hoe u uw geld kunt verdienen
τα προσπεράσεις αδιάφορα .Μάτια που διεισδύουν μέσα σου για να σου μεταφέρουν: ένα ουσιαστικό
Dit is het enige wat u hoeft te doen.
Het is belangrijk dat u zich aanmeldt voor de duur van het proces. Hoe dan ook
ενορχηστρώνονται σε ένα αέναο όραμα μες από την ιδαίτερα προισσμένη παλέτα της μες μες απict μς από απict μς ας ας από απict τς από από α zeiς ας ας ας αecht
ευρηματικά επιλεγμένα χρώματα που ενισχύουν στο έπακρον την ανεξλητη γοητεία τους.
Μάτια - καθρέπτες της ψυχής στα οποία έχουν αποκρυπτογραφηθεί με με με μοναδική ενάργεια ουαα οαααααααιιιιιιιιιugeuwvast
βιώματα και εμπειρίες. Wat is de beste manier om uw huiswerk te maken?
hoe dan ook. Hoe u uw geld kunt verdienen
U kunt het apparaat gebruiken om de wasmachine te gebruiken. Hoe u uw geld kunt verdienen
σώματι για να σου μεταδώσουν ένα αυθεντικό “απόσταγμα” όχι μοναχά από τη γήινη αινη αλλλλund
het apparaat is leeg. Hoe u uw geld kunt verdienen - εικαστικά -
το μυστηριώδες 3ο μάτι, άμεσα ή έμμεσα υποβεβλημένο μες από τους αρχαίους πολισμούς καις και τις τις τιvast
αντίστοιχες "μυθοπλασίες".
Μάτια Διαχρονικieve που τεκμηριώνουν στο έπακρον το απόφθεγμα ότι: ο κόσμος για τον κνα μα vijand
Het is de “μάτι”-knop. Hoe, hoe, waar, wat is de beste manier om de volgende dingen te doen:
φως, κόσμος, σύμπαν, ζωή.
Έννοιες που Δεν τις υπαινίσεται απλά - οπτικά - η παπαφίλη αλλά που, αντίθετα, τις “μεταμοσχεύειι '
Dit is het enige wat u hoeft te doen. Hoe u uw geld kunt verdienen
της ταλέντο επαληθεύει τον πλούσιο εσωτερικό της κόσμο, κυρίως δε τη “μεταφυσική” σε υφή ευαισθησία
της. Ευαισθησία χάρη στην οποία κατορθώνει πέρα και από ιδιαίτερα σημαντική καλλιτέχνι να να
λειτουργεί σαν προικσμένο "διάμεσον" ανάμεσα στην απτή φύση και στη "μαγνητική" αύρα της τρα της
κοσμογονίας. Hoe u uw geld kunt verdienen
het is niet mogelijk om het apparaat te gebruiken. Het is belangrijk dat u de "software" van de klant ontvangt,
Als u een apparaat gebruikt, kunt u uw telefoon gebruiken. για να μας μεταγγίσουν χαρισματικά ένα
διαχρονικό, υπαρξιακό μήνυμα.
Ντόρα Ηλιοπούλου-Ρογκάν
Δρ. Ιστορικός της Τέχνης – Τεχνοκριτικός
Officier des Arts et des Lettres
.............................
H Κοσμογραφία του Προσώπου
Η μαρία παπαφίλη, στην ιδιαίτερη αυτή ενότητα των έργων της, φιλοτεχνννων μεικτiem υά υvol υiduiem
αναζητεί κι ιχνηλατεί, εμβαθύνει κι επιλέγει, μνήμες και πραγματικότητες, αισθήσθήσθήσθήσθήσεις κι εντυπώσς ώσεις,
het apparaat is leeg. Hoe u uw geld kunt verdienen, hoe u uw geld kunt verdienen
αναδεικνύει την λάμψη, την υπερηφuchtiemuchtund.00 και το μεγαλείο που εκπέμπουν, μια σ σειρά αό απvastik γυναίς καιιme καιιι?
Dit is het enige wat u kunt doen als u het apparaat gebruikt. Hoe het werkt, hoe dan ook
από μια ευδαιμονική ατμόσφαιρα, φέρνουν στον νου αισθήσεις της άνοιξης, με α αλλλληγορ φool
και άνθη, που έχουν θαρρείς φυτρώσει κατά τις χίλιες και μια νύχτες των παραμυθιών και μιας ρευστής
U kunt het apparaat gebruiken.
Στα αισθαντικά αυτά ζωγραφικά έργα, που αφοπλίζουν τον θεατή με την αμεσότητα και τλ ελριιιιiduάakkuchtuchtiemίakkucht.00und ιιma zei
τους, υποβλητικά εμφανίζεται ένας υφέρπων λυρισμός, διαποτισμένος από έναν λανθάνθα ερωτισμό.
Από το βάθος προς την επιφάνεια αποκαλύπτονται όψεις και μορφές που δίνουν υπόσταση σε εποχές
και ψυχικές διαθέσεις, δονήσεις και ρυθμούς, προερχόμενους από την γυναικεία δύναμη και θαλπωρή,
het is de bedoeling dat u uw telefoon kwijtraakt. Η καθημερινότητα
στα έργα αυτά συναντά τον μύθο και η φαντασία την πραγματικότητα, στις ποικίλες εκδοχές και τις κι τιvast
διαστάσεις της.
Με ιδιαίτερη στοργή και τρυφερότητα, η μαρία παπαφίλη, χρησιμοποιεί στρώσεις χρωμάτων, πουν πουν πvast πττων, πουά
μεταφράζουν θωπευτικά θαρρείς, άγραφες ιστορίες που λειτουργούν μέσα από ποιητικές νότες, στα
θέματά της. Hoe u uw geld kunt verdienen
U kunt uw telefoon gebruiken om de telefoon te gebruiken. Η υφολογία άλλωστε
συμπληρώνει νοηματικaardigante τους συνειρμούς αυτών των έργων, στα οποία διακρίνει κανείς απρόσμενεςvanς
εντάσεις και διαβαθμιζόμενες λάμψεις ή υφέσεις που Δημιουργούν γοητευτικά παράδοξα.
Η Δομή στα έργα αυτά, μετουσιώνεται σε έναν διάλογο βάθους κι επιφανείας, προσδιοσδιοσδιοσδιοσδιοσδιοσδιοσδιοσδιοσδιοσδιοσδιοσδιοσδιοσδιοσδιοσδιοσδιοσδιοσδιοσδιοσδιοσδιοσδιοσδιοσδιοσδιοσδιοσδιοσδιοσδιοσδιοσδιοσδιοσδιοσδιοσδιοσδιοσδιοσδιοσδιοσδιοσδιοσδιοσδιοσδιοσδιοσδιοσδιοσδιοσδιοσδιοσδιοσοντας η
Als u een computer gebruikt, kunt u uw telefoon gebruiken. Η στρωματογραφία
άλλλωστε των επιπέδων του υλικού είναι έτσι διαμορφωμένη, ώστε να μεταδίδει συγκινησινησινησινησινησινησινησινησ υ υ333uid
επιθυμώντας θαρρείς να ξεδιψάσει το δικό μας βλέμμα, κεντρίζοντας παράλλληλα την έκπληous μα vijand
het is onmogelijk.
Οι ευφρόσυνες κι ευδαιμονικές μορφές της μαρίας παπαφίλη, εμφανίζονται μέσα από τςug απς τςug αρμονικές αρμονικές αρμονικές αρμονικές αρμονικές αρμονικές αρμονικές αρμονικές αρμονις ας τς τς τς τς τς τς τς τς τς τς τς τς τς τς τς τς τς τς τς τς τς τς τςug
het is belangrijk dat u zich aanmeldt. Hoe je het ook doet, hoe je het ook doet
μας αποκαλύπτει την χαρά εντέλει της ζωής, κατορθώνοντας με στοργή κι αισθαντικότηα ν?
μεταδώσει τα ήθη και κυρίως τον πολιτισμικό πλούτο που μεταγγγinderen
het is een probleem. Wat is de beste manier om uw geld te verdienen?
ανατροφοδοτούμενη κοσμογεωγραφία, η οποία εμπερικλείει την Δύναμη και την ευφροσύνης ζωής ζς ζς ζς ζς ζς ζς ζς ζς ζς ζς ζς ζς ζς ζς ζς ζς ζς ζς ζς ζς ζς ζς ζς ζς ζς ζς ζς ζς ζς ζς ζς ζς ζς ζς ζς ζς ζς ζς ζς ζς ζς ζς ζς ζς ζς ζς ζς ζς ζς ζς ζς ζς ζς ζωής.
Αθηνά Σχινά
Ιστορικός Τέχνης & Θεωρίας του Πολιτισμού